Wie wel bestaat
Zolang u geen naam heeft zal niemand u missen.
Wat leeg is kun je niet wissen.
Een menigte is steeds weer een individu.
We halen herinneringen op, maar niet die aan u.
Wie wel bestaat, maar buiten ’t zicht
maakt elk dekzeil tot een dak waar iemand onder ligt.
De hemel die als laatste akte voor u openging.
Werd een dichte deur toch weer een opening.
Breng me naar de ophaalbrug, waar u stopte met ‘zijn’
waarna de vraag rest: wat vullen we in op de stippellijn?
U bent al boven, ik breek me het hoofd over
een naam, een land, uw dromen.
Wie niet gaat kan nergens komen.
Wie was u, hoe wilt u heten?
Juist omdat we niets van u weten
zullen we u nooit vergeten.
Erik Jan Harmens.
Prachtig. Dank je wel
Om nooit te vergeten!