*
De naald steekt
Een zeeduivel spreekt
Je vond je vader
in je eigen ader
Tuimelkruid van binnensteden
Schuimvlok zonder strand
Steeds minder
spoelde in je aan
Talm nu maar
Hier
heb je nog wat
inkt als opiaat
Joris van Casteren.… lees verder
Categorie: gedicht
Eenzame uitvaart #287, gedicht
Voor alle haften
Die alleen sterven met
mist in hun hoofd
tranen die naar binnen sijpelen
de leegte in
In jullie ogen schuilen geen vertes
van weilanden of gekleurde parasols
uitgeknipt geluk uit Ikea folders
de belofte van kaneel dat in vocht stroperig wordt
dat is hoe angst eruit ziet… lees verder
Eenzame uitvaart #286, gedicht
*
Na je laatste zucht krijg je eindelijk weer lucht.
Een langgerekte droom om naar te ontkomen.
Tegenkracht voor de karrenvracht
die je met een hand zo hard werd afgenomen.
Een wurgslang van presteren om je hals:
wat-als, wat-als.
Zo jong zo oud: kind dat bij gebrek aan een vader
Eenzame uitvaart #285, gedicht
Levenslied
Je loopt snel sneller de trap af
de straat uit het plein over. Ga
je iets of iemand tegemoet
vandaag of zitten ze je achterna
de liefde voor Jannie de liefde
voor kinderen die niet pasten
in één huis en wie weet wat
passend is. Stofzuiger strijkplank
wapen en … lees verder
Eenzame uitvaart #284, gedicht
*
het zijn doorgaans
de fijnste stoffen die hun schoonheid tonen
door net niet uit elkaar te vallen,
die als licht bewegen.
er zijn planten die in hun vroege jaren nimmer bloeien.
we hebben behoefte aan
een wereld die ons koestert.
het zal de zon wel zijn,
die al weken … lees verder
Eenzame uitvaart #283, gedicht
Sui iuris
Onze voorstelling
is alles
Het ware bewustzijn:
een lege bioscoop
voor jezelf
Levendig en volmaakt
als zonder reclame
Een stoïcijns decor
met in de hoofdrol jij:
Kozak met een karretje
op handgemaakte fiets,
om de rijkunst befaamd
Je was Schopenhauer
in uitvoering
Je groeiende vracht
bestond uit gebrek… lees verder
Eenzame uitvaart #282, gedicht
Misschien
Misschien wacht iemand altijd nog op je telefoontje.
Misschien wrijft iemand zacht met een duim over een foto
waarop jij, in een zomerjurkje, stralend naar de verte wijst.
Misschien staat iemand zich te kammen voor de spiegel
en herinnert zich je handen, die zomeravond aan de Amstel,
en een … lees verder
Eenzame uitvaart #281, gedicht
*
uw achternaam begint met
de eerste drie letters van mijn voornaam
we zijn elkaars vreemde bouwstenen
soms vergeten we dat we hier gasten zijn
op uw dekbed ligt een gekleurde wollen deken
op de mijne een lichtgroene wollen deken
zou het ’s nachts ook engelen
als we slapen boven … lees verder
Eenzame uitvaart #280, gedicht
De gokker
Het wilde leven eindigt in een kale kamer.
Je bent al oud en ziek, maar houdt de laatste troef
in eigen hand. Geld moest rollen, nu is het
op. De dood een kansspel:
uit talloos veel miljoenen valt het lot
op één voor één de uitverkorenen
die, van … lees verder
Eenzame uitvaart #279, gedicht
koolstofverbindingen
ik zie mijn eigen kleine hand nog
de modelautootjes voortduwen
over de stoffen straten, geprint
op het speelkleed in mijn kinderkamer –
teleurgesteld
dat het bij dat tankstation
niet naar benzine rook .
allicht zijn er mensen die je hebben gekend,
niet van naam, maar
als de man met