Voor Bernardine P.
Je kwam ter wereld in een wiegje vol satijn
Een hoogbegaafde die geen gladjakkker wou zijn
Je smachtte naar een levensechte vacht
En warmde je met katten in de nacht
Oh Bernardine
Oh oh oh Bernardine
Wie zich afscheidt wordt met achterdocht bezien
Je wou geen kinders op de wereld zetten
Want die wereld had satijnen smetten:
Pleasers glad en zacht qua aangezicht
Maar met de deur voor eigenheimers dicht
Oh Bernardine
Oh oh oh Bernardine
De mens die afwijkt wordt vijandelijk bezien
Op kerstavond uitgegleden op de vloer
En overleden als eenzame ouwe moer
Uitgezwaaid door alle boeken in de kast
Niemand van je lastpakken meer tot last
‘Geen kist met satijn’ luidt je laatste bevel
Of alsnog hang ik ‘s nachts aan de bel.’
O Bernardine,
Oh oh oh Bernardine
Met je kont aan de krib
En je hakken in het zand
Wie jou misprijst heeft je niet doorzien
Charlotte Mutsaers