Voor alle haften
Die alleen sterven met
mist in hun hoofd
tranen die naar binnen sijpelen
de leegte in
In jullie ogen schuilen geen vertes
van weilanden of gekleurde parasols
uitgeknipt geluk uit Ikea folders
de belofte van kaneel dat in vocht stroperig wordt
dat is hoe angst eruit ziet
je begraaft het keer op keer
tot het ontsteken gaat
je speelde je eigen bruiloft
en droomde van zilver servies
bouwde een huis zonder muren
vacuüm getrokken ijsberen
worden wolken
als je ze aan de wind geeft
Kira Wuck.
Triest en mooi
Mooi. Dank.
Prachtig!
Schitterend gedicht.