*
het zijn doorgaans
de fijnste stoffen die hun schoonheid tonen
door net niet uit elkaar te vallen,
die als licht bewegen.
er zijn planten die in hun vroege jaren nimmer bloeien.
we hebben behoefte aan
een wereld die ons koestert.
het zal de zon wel zijn,
die al weken achtereen zich over de stad beweegt,
maar ik zie je voor me
alsof je langs het strand van Ipanema loopt,
je lippen gekruld om een geestige gedachte.
de schwung die je voeten aan je jurk,
je jurk weer aan je voeten geeft;
een dans waarin je door niemand anders wordt geleid.
ik denk dat ik een gedeelte van de melodie herken;
één frase maar, waarop je zwiert en zwieren blijft.
Daniël Vis.