Eenzame uitvaart #261, gedicht

een stap te ver

al dagen probeer ik je te lezen
staar ik naar de tatoeages op je lichaam
alsof je ons hebt achtergelaten met een rebus

een gekroonde schedel
een ring bij je tepel
een roofdier dat zijn poot uitslaat
een keltisch kruis met het woord guts
en omrankte wietbladeren rond je navel

je hebt de wereld een raadsel opgegeven
en ondanks dat ik je nooit zal spreken vermoed ik
dat je daar om zou kunnen lachen

je zou kunnen zeggen
dat de ring gesloten is
dat de gekroonde dood je heeft omhelsd
dat de tanden van de panter weten wat doorbijten is
dat het kruis nu over je waakt

je weet dat ik dat niet kan
de optelsom blijft zwijgen
betekenis van niks

je doorweekte huid stelt zich aan ons voor
vertelt ons wie je bent
en toch hou je de sleutel zelf

al dagen denk ik dat jij dat goed vindt zo
maar ook dat is eigenlijk al
een stap te ver

Jeroen van Kan