In alle talen stil
Het geschiedde dat een Frans of
Spaanse stem haar riep, zeggend:
open nu je ogen, zie wat je te kijken
wordt gegeven – en ziende was ze.
Wat eens mooi geschenen had, wat
ver de jeugd voorbij was weggelegd
voor haar, een splinter van hetgeen
men toekomst noemt, leven, liefde,
Al die grote woorden weggekrast
door honderd papegaaien. Wat van
vroeger was of straks, ze zag als tere
prooi niets meer van droomdansdagen.
Het was alléén geworden, walging,
smeltbreedte, dunner worden, de
deemstering van altijd soms geweest,
het smalle pad naar nimmer aanzijn.
Misschien nog even dan een stem
gehoord van iemand die het beste
wil voor jou. Alzo doende, alzo gezegd
voor jou. Ja. Jou. En dan in alle talen stil.
Atte Jongstra