Eenzame uitvaart #298, gedicht

het lied voor morgen

van een leven blijven de slordige details over tot wanorde
veroordeeld als niemand ze meer bijeenhoudt

zonder ons kronkelen ze als beken in bergen
dansen ze zonder ritme

neem je afwas geordend in het rek bij leven
ordeloos bij dood wie kent nog de code van jouw orde

dans dans speler dans

de papegaai in het soho café die sprak niet danste
niet zong wat zei hij over wat komen ging

somde hij de rivieren op die zonder jou onverbonden
zouden blijven

Belaja moskva svislats dnipro žèljeznica schelde amstel

die laatste bracht je in kaart als een renner het parcours
al je waterwegen laten zich in oneindige variaties afleggen

in de clip van dm die je deelde praten een man en een vrouw
met elkaar onder het water van een rivier

het lied gaat over een stervende engel over zingen niet over
dansen over een opkomende zon over een nieuwe dag over
een rivier met een ontmoeting en een overkant

dans dans speler dans

Niets wil een schaduw vooruit werpen schaduwen bewaren
we voor achterwaarts we doen net doen alsof het filter dat we
voltooiing noemen samenhang brengt

alsof iets ooit voltooid kan zijn alsof dat kan zolang je code
nog beweegt

dans dans speler dans

je dans is misschien ooit uitgedanst
je lied moet nog altijd worden gezongen

Jeroen van Kan

Eén gedachte over “Eenzame uitvaart #298, gedicht”

  1. Met grote eerbied verwoord! Heel veel waardering voor Uw menselijke waardigheid betoond aan deze overleden Russische man. Uit trefende details blijkt Uw aandacht voor de dode.
    Met respectvolle groet,

    Jan H. Stienstra te Balk

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *