Eenzame uitvaart #24, Den Haag

Eenzame Uitvaart Den Haag nummer 24
Crematie van de heer G. N.
* 27 november 1934, Odoorn
† 17 februari 2010, Den Haag
Crematorium Nieuw Eykenduynen, Den Haag, 1 maart 2010 9.00
Dichter van dienst: Gilles Boeuf

Odoorn is een klein dorp in Drenthe waarvan de naam zou kunnen betekenen: de eenzame woeste hoek. Ik raakte geïntrigeerd door dit dorp omdat een man die hier in Den Haag is overleden uit zo’n klein dorp blijkt te komen. Een man die een pensioen ontving uit het vrachtvervoer en wellicht veel op de weg heeft gezeten. Zo probeerde ik mij voor te stellen hoe het is om in zo’n kleine gemeenschap op te groeien. Wat een afstand tot een leven hier in Den Haag en onderweg is er in dit leven ook weer erg veel gebeurd.

De heer N. had twee kinderen, een zoon en een dochter. Met beiden had hij geen contact meer. Bij de scheiding van zijn vrouw waren de kinderen nog klein. In een afscheidsbrief uit 2003 aan zijn zoon, geschreven toen hij al erg ziek was, verontschuldigde hij zich voor het gebrek aan contact. Hij verontschuldigde zich voor het verdriet dat hij had aangericht, maar benoemde ook het grote verdriet dat hij voelde. De kinderbescherming had hem het contact met de kinderen verboden, schreef hij. Ook probeerde hij het standpunt van de zoon te respecteren, die kennelijk geen contact wilde om zijn moeder te beschermen.

Vanaf wanneer precies is niet bekend maar een aantal jaren heeft Mijnheer N. in Joegoslavië gewoond. Hij keerde terug naar Nederland met een Joegoslavische vriendin en haar dochter. Hij bleek met deze vrouw een tumultueuze verhouding te hebben. Eens is hij vanwege herrie die hij schopte uit het bejaardentehuis gezet waar deze vrouw inmiddels verbleef. In een brief uit 2006 aan haar dochter schreef hij dat het niet altijd vrolijk was geweest tussen hen, maar dat haar moeder ook een lastige vrouw was. Desondanks, zo schreef hij, hield hij veel van haar. Hij benoemde de dochter tevens tot executeur testamentair, maar deze wilde er niets van weten. Haar moeder bleek op het moment van zijn overlijden bovendien terminaal, dus ze had wel iets anders aan haar hoofd. In diezelfde brief uit 2006 gaf hij haar uiteindelijk ook nog een misschien belangwekkende instructie. Van een speaker links boven op de kast moest ze de schroefjes losdraaien. Dan zou ze iets vinden “waar ze in haar leven nog iets aan zou hebben.” Toen de gemeente in het huis kwam, lagen de schroefjes inderdaad losgedraaid naast de speaker.

Het is fris en zonnig op deze eerste dag in maart. De lente lijkt te beginnen. Er is sprake van geweest dat misschien de dochter van de heer N. bij de crematie aanwezig zou zijn, maar er komt niemand. De kist staat kaal zonder bloemen in de aula. We luisteren naar het eerste door mij uitgezochte nummer: ‘The Open Road’ van de CD Highway Trance van Jimmy Lafave. In zijn huis is ondanks de vele installaties en elektronica die er stond geen muziek gevonden. Ik heb daarom muziek uitgezocht die iets van zijn leven zou kunnen weerspiegelen. Nadat ik mijn gedicht heb voorgedragen besluiten we de bijeenkomst met zigeunermuziek uit Belgrado. ‘A#-Rromans’ van The Earth-Wheel-Sky Band.

De Laatste Instructie

Waar kun je in het leven bij gebaat zijn?
Een pakketje geld, een laatste waarheid misschien?

De schroefjes zorgvuldig losgedraaid
van een verouderde speaker. Het huis
elektronisch en verlaten verbergt
nog een laatste schat

Een laatste is een laatste woord

Van liefde naar woede, via brieven met
laatste woorden
naar kinderen, naar de dochter
van de laatste vriendin

Voor haar was de laatste instructie,
de laatste uitleg van liefde
van woede

Van verdriet van misschien
een dader, een slachtoffer
en wat is daar het aller
aller laatste in?

(c) voor gedicht en verslag Gilles Boeuf