Paperassen
Krantenknipsels, bankafschriften,
een oud fotoalbum, uw tafel voor
het raam heeft alles bewaard.
De schets van een gedicht, vergeeld,
het interview in Panorama, een halve
eeuw oud. U weet precies wat u waar
heeft gelaten. Post van de gemeente,
de tekening van een hoofd met de
punten en meridianen voor uw
zilveren naalden. Al deze paperassen,
nog één maal spreken zij u aan
vanaf de tafel voor het raam:
‘Wij zijn het boek dat u in stilte
heeft geschreven, de dichtbundel
die niemand heeft gelezen.’
Peter Swanborn.
Prachtig
Dankjewel, Roel!
Altijd weer geraakt, steeds op een andere manier. Een verslag, een gedicht: een heel mensenleven in een notendop.