Met haar gedicht ‘Brief aan een dode‘ is schrijver en dichter Sasja Janssen verkozen tot winnaar van de Ger Fritz Prijs 2025. Janssen schreef dit gedicht voor meneer I., die op 19 november 2024 op begraafplaats St. Barbara ter aarde werd besteld.
De eenmansjury, bestaande uit de heer Ger Fritz, motiveerde de keuze voor het gedicht van Janssen als volgt:
Week 43.
Ik kom terug van het fort eiland Pampus waar ik tijdens de schoolvakantie met een collega de jeugdige bezoekers kennis laat maken met het seinen met morse seinen. Zowel mijn collega als ik zijn plm 55 jaar bezig als radio telegrafist. Aan het einde van de middag varen wij terug met de boot naar Muiden.
Ik ben behoorlijk moe en kan mijn ogen nauwelijks open houden en ben blij dat ik naar huis kan. Thuisgekomen zegt mijn vrouw dat er iemand van de Eenzame uitvaart voor mij heeft gebeld en dat er op de avond zal worden terug gebeld. Aldus geschiedde en er wordt afgesproken dat ik weer aanwezig zal zijn bij de uitreiking van de Ger Fritz prijs.
Vrijwel direct hierop werd ik voorzien van 2 mappen met daarin de benodigde papieren en begon ik met het doorlezen. De eerste maal heb ik het doorgenomen wat behoorlijk wat werk is.
Bij de tweede keer doorlezen kreeg ik een flashback naar de tijd dat ik nog de overledenen deed voor de Gemeente Amsterdam. Hoewel ik al 25 jaar met pensioen ben kwam er veel in mijn in mijn hoofd terug. En na het lezen van de gedichten van nu vond ik veel overeenkomsten met ¨vroeger¨.
Hierna volgde dat ik een gedicht moest aanwijzen, voor mij een lastig iets. Ik vind dat alle dichters hiervoor in aanmerking komen. Na enige tijd heb ik gekozen voor het gedicht van Sasja Janssen. Het gedicht ‘Bericht aan een dode’ liet mij niet meer los. Er werd door de dichter een prachtige beschrijving gegeven over wat zij van de overledene wist. Vooral de laatste regels waarin zij de brief aan de overledene laat begraven heeft mij zeer gegrepen.
Ger Fritz.
Landsmeer, 31 oktober 2025
De Ger Fritz Prijs wordt jaarlijks uitgereikt voor het mooiste gedicht bij een eenzame uitvaart. Op vrijdag 31 oktober, kort voor Allerzielen, is de prijs op de Begraafplaats St. Barbara in Amsterdam uitgereikt aan Sasja Janssen. De prijs bestaat uit een bloemstuk, zijnde een standaard rouwarrangement zoals dat ook op de kist van eenzaam overledenen wordt aangetroffen, voorzien van een lint met opschrift, en een geldbedrag van 250 euro.
Voor de Ger Fritz Prijs komen alle gedichten in aanmerking die het voorgaande jaar voor een eenzame uitvaart zijn geschreven. Er kan niet actief naar de prijs gedongen worden, de jury bepaalt autonoom wie de prijs wint. Eerdere winnaars waren de Antwerpse dichter Peter Theunynck (2015), Menno Wigman (2016), Eva Gerlach (2017), F.Starik (postuum, 2018), Erik Jan Harmens (2019), Jos Versteegen (2020), Maria Barnas (2021) en Atte Jongstra (2022). De Ger Fritz Prijs is een initiatief van stichting De Eenzame Uitvaart.
De eenmansjury bestaat zoals elk jaar uit de heer Ger Fritz, gepensioneerd medewerker van het Bureau Uitvaarten van Gemeentewege van de Gemeente Amsterdam. Ger Fritz stond als dienstdoend ambtenaar in 2002 aan de wieg van de eenzame uitvaart in Amsterdam: hij was de man die het allemaal mogelijk maakte. Ger Fritz maakte zich in zijn dienstjaren hard voor de gelijke behandeling van eenzame doden. Hij droeg er zorg voor dat ook voor hen een aula werd gehuurd, drie muziekstukken weerklonken en dat er op de kist een gemeentelijk bloemstuk prijkte. Hij stemde direct toe, toen F.Starik in 2001 voorstelde om de uitvaart van eenzaam gestorvenen met poëzie op te luisteren.
Brief aan een dode
Het raam was hartverscheurend
hoe het je vasthield in zijn sponningen
en je omlijstte als een foto, of een in perspex gegoten man
als een vlinder, kakkerlak, kleine vogel misschien
Ik zie het masker dat je droeg, olieblinkend
om wanen te verbergen, je jaagde met een hamer
op het niets dat bezit nam van je ogen, uur na uur
starend naar buiten
Ze zetten je kort gevangen, in een cel met een klein raam
dat jou onverschillig was
Kreeg je er heimwee naar de gele giftige oleander
uit je geboorteland of naar de zijde eik, zijn hout gestolen
voor het schrijnwerk van ruiten, zijn geeloranje
bloemen als borstels?
Toen je daar, thuis, een maand lang lag
op de kale vloer in die kale kamer, keek het raam
voor het eerst naar binnen om te zien wie het was
die hem aanbad, dat is het enige dat ik weet
toch voel ik een liefde als voor een naamloze hond
die ook niet kan terugschrijven
en ik laat deze brief met jou begraven
in het grote niets
Sasja Janssen